واحد مولد وجه نقد: کوچکترین مجموعه دارایی های قابل شناسایی ایجادکننده جریان ورودی وحه نقدی است که به میزان عمده ای مستقل از جریان های ورودی وجه نقد سایر دارایی ها یا مجموعه ای از دارایی خا می باشند.(بند6)
عملیات متوقف شده: یک بخش از واحدتجاری است؛ که واگذار یا برکنار شده یا به عنوان نگهداری شده برای فروش طبقه بندی شده است و:
الف) بیانگر یک فعالیت تجاری یا حوزه جغرافیایی عمده و جداگانه از عملیات است.
ب) قسمتی ازیک برنامه هماهنگ برای واگذاری یا برکناری یک فعالیت تجاری یا حوزه جغرافیایی عمده و جداگانه از عملیات است.
ج) یک واحد فرعی است که صرفا با قصد فروش مجدد خریداری شده است.(بند6)
-واحدتجاری باید دارایی غیرجاری یا مجموعه ای واحد راکه مبلغ دفتری آن؛ عمدتا از طریق فروش و نه استفاده مستمر بازیافت می گردد، به عنوان نگهداری شده برای فروش طبقه بندی کند.(بند7)
ارزش منصفانه: مبلغی میباشد که خریداری مطلع ومایل وفروشنده ای مطلع ومایل می توانند در معامله های حقیقی و در شرایط عادی؛ یک دارایی را در ازای مبلغ مزبور با یکدیگر مبادله کنند
خالص ارزش فروش: مبلغ وجه نقد یا معادل آن که از طریق فروش دارایی در شرایط عادی و پس از کسر کلیه مخارج فروش حاصل می شود.
مبلغ بازیافتنی: خالص ارزش فروش یا ارزش اقتصادی یک دارایی؛ هرکدام که بیشتر باشد.
ارزش اقتصادی: ارزش فعلی خالص جریان های نقدی آتی ناشی از کاربرد مستمر دارایی؛ ازجمله جریان های نقدی ناشی از واگذاری نهایی آن است.
-طبقه بندی دارایی غیرجاری یا مجموعه واحد به عنوان نگهداری شده برای فروش باید تنها پس از احراز شرایط زیر صورت گیرد:(بند8)
الف) دارایی غیرجاری یا مجموعه واحد برای فروش فوری در وضعیت فعلی آن؛ فقط برحسب شرایطی که برای فروش پنین دارایی هایی یا مجموعه های واحد مرسوم و معمول است؛ آماده باشد.
ب) فروش آن بسیار محتمل باشد.
-واحدتجاری نباید یک دارایی غیرجاری یا مجموعه ای واحد؛ که قصد برکناری آن وجود دارد را به عنوان نگهداری شده برای فروش طبقه بندی کند، زیرا مبلغ دفتری آن اساسا از طریق استفاده مستمر بازیافت خواهد شد.(بند14)
-درصورتی که مجموعه ای واحد که قصد برکناری آن وجود دارد؛ شرایط عملیات متوقف شده را احراز کند؛ واحدتجاری باید نتایج عملیات و جریان های نقدی آن مجموعه را در تاریخی که استفاده از آنها متوقف می شود؛ به عنوان عملیات متوقف شده ارائه نماید.(بند14)
-دارایی های غیرجاری یا مجموعه های واحدی که قصد برکناری آن وجود دارد؛ شامل مواردی است که از دارایی تا پایان عمر اقتصادی آن استفاده می شود و مواردی که به جای فروش، استفاده از دارایی متوقف می شود.(بند14)
-واحدتجاری نباید دارایی غیرجاری که به طور موقت استفاده نمی شود را به عنوان برکنار شده محسوب نماید.(بند10)
-واحدتجاری باید دارایی غیرجاری یا مجموعه واحد طبقه بندی شده به عنوان نگهداری شده برای فروش را به اقل مبلغ دفتری و خالص ارزش فروش اندازه گیری نماید.(بند16)
-در صورتی که یک دارایی غیرجاری یا مجموعه ای واحد که جدیدا تحصیل شده؛ معیار های طبقه بندی به عنوان نگهداری شده برای فروش را احراز نماید آن دارایی یا مجموعه واحد در شناخت اولیه به اقل مبلغ دفتری با فرض عدم طبقه بندی به عنوان نگهداری شده برای فروش شناسایی می شود؛ به عنوان مثال، بهای تمام شده و خالص ارزش فروش.(بند7)
-اگر دارایی غیرجاری یا مجموعه واحد در قالب یک ترکیب تجاری تحصیل شده باشد؛ باید به خالص ارزش فروش اندازه گیری شود.(بند17)
-درصورتی که انتظار رود فرآیند فروش دربیش از یک سال تکمیل شود؛ واحدتجاری باید مخارج فروش را به ارزش فعلی اندازه گیری نماید؛ هرگونه افزایش در ارزش فعلی مخارج فروش ناشی از گذشت زمان؛ در صورت سود و زیان به عنوان هزینه تامین مالی شناسایی می شود.(بند10)
-واحدتجاری باید هرگونه افزایش بعدی در خالص ارزش فروش یک دارایی را به عنوان سود شناسایی کند؛ اما این سود نباید از زیان کاهش ارزش انباشته ای که قبلا شناسایی شده است، بیشتر شود.(بند22)
-واحدتجاری نباید یک دارایی غیرجاری که منفردا یا درقالب انتساب به بدهی های مجموعه واحد به عنوان نگهداری شده برای فروش طبقه بندی شده است را مستهلک کند.(بند26)
-شناسایی سود تضمین شده و سایر هزینه های قابل انتساب به بدهی های مجموعه واحدی که به عنوان نگهداری شده برای فروش طبقه بندی شده است؛ ادامه می یابد.(بند26)
-چنانچه واحدتجاری یک دارایی غیرجاری یا مجموعه ای واحد را به عنوان نگهداری شده برای فروش طبقه بندی کرده باشد؛ اما معیار های آن را نداشته باشد؛ واحدتجاری باید طبقه بندی دارایی یا مجموعه واحد به عنوان نگهداری شده برای فروس را متوقف نماید.(بند27)
-هرگونه سود یا زیان اندازه گیری مجدد یک دارایی غیرجاری یا مجموعه ای واحد که به عنوان نگهداری شده برای فروش طبقه بندی شده است و مشمول تعریف عملیات متوقف شده نگردد؛ باید در سود و زیان عملیات درحال تداوم منظور شود.(بند6)
-واحدتجاری باید دارایی غیرجاری طبقه بندی شده به عنوان نگهداری شده برای فروش و دارایی های یک مجموعه واحد طبقه بندی شده به عنوان نگهداری شده برای فروش را جدا از سایر دارایی ها در ترازنامه ارائه کند.بدهی های مجموعه واحد طبقه بندی شده به عنوان نگهداری شده برای فروش نیز باید جدا از سایر بدهی ها در ترازنامه ارائه گردد.
این دارایی ها و بدهی ها نباید با یکدیگر تهاتر شوند و مبلغ آنها به طور جداگانه ارائه می گردد؛ طبقات عمده دارایی ها و بدهی های طبقه بندی شده به عنوان نگهداری شده برای فروش باید به طور جداگانه در یادداشت های توضیحی افشا گردد به استثنای یک واحد فرعی که اخیرا تحصیل شده است و شرایط طبقه بندی و عنوان نگهداری شده برای فروش را در زمان تحصیل احراز می کند.
واحدتجاری باید هرگونه سود تحقق نیافته مربوط به دارایی های غیرجاری یا مجموعه های واحد طبقه بندی شده به عنوان نگهداری شده برای فروش راکه به طور مستقیم در حقوق صاحبان سهام شناسایی شده است؛ به طور جداگانه ارائه کند.(بند7)
-واحدهای تجاری باید بدون توجه به وجود یا عدم وجود هرگونه نشان های دال بر کاهش ارزش؛ الزامات زیر را رعایت کنند:
1) آزمون سالانه کاهش ارزش یک دارایی نامشهود باعمر مفید نامشخص ویا دارایی نامشهودی که درحال حاضر آماده استفاده نیست. این آزمون با مقایسه مبلغ دفتری و مبلغ بازیافتنی آن دارایی انجام می گیرد. آزمون کاهش ارزش می تواند درهر زمانی طی دوره سالیانه صورت گیرد؛ مشروط بر اینکه هرسال در همان زمان انجام شود. انواع دارایی های نامشهود را می توان در زمان های متفاوتی مورد آزمون کاهش ارزش قرار داد.
2) آزمون سالانه کاهش ارزش سرقفلی تحصیل شده در ترکیب تجاری برای ارزیابی وجود نشان های دال بر امکان کاهش ارزش دارایی. واحدهای تجاری باید حداقل؛ موارد زیر را مدنظر قرار دهند:(بند4)
1-2) منابع اطلاعاتی برون سازمانی شامل:
الف) ارزش بازار دارایی طی یک دوره؛ به میزان قابل ملاحظه ای بیش از آنچه که در اثر گذشت زمان یا کاربرد عادی دارایی انتظار می رفت؛ کاهش یافته باشد.
ب) تغییرات قابل ملاحظه با آثار نامساعد بر واحدتجاری در محیط فناوری، بازار، اقتصادی یا قانونی حوزه فعالیت واحدتجاری یا در بازار اختصاصی دارایی طی دوره رخ داده باشد؛ یا انتظار رود در آینده نزدیک اتفاق بیفتد.
ج) نرخ های سود یا سایر نرخ های بازده سرمایه گذاری بازار طی دوره افزایش یاقته باشد؛ این افزایش احتمالا بر نرخ تنزیل مورد استفاده در محاسبه ارزش اقتصادی دارایی تاثیز گذاشته و مبلغ بازیافتنی دارایی را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داده باشد.
چ) مبلغ دفتری خالص دارایی های واحدتجاری؛ بیشتر از ارزش بازار آن باشد.
2-2) منابع اطلاعاتی درون سازمانی شامل:
الف) شواهدی حاکی از نابابی یا خسارت فیزیکی دارایی وجود داشته باشد.
ب) تغییرات قابل ملاحظه ای با آثار نامساعد بر واحدتجاری در میزان یا چگونگی استفاده از دارایی طی دوره رخ داده باشد؛ یا انتظار رود در آینده رخ دهد. این تغییرات شامل بلا استفاده شدن دارایی، برنامه های توقف یا تجدید ساختار عملیاتی که دارایی به آن تعلق دارد یا برنامه های واگذاری دارایی پیش از تاریخ مورد انتظار قبلی و ارزیابی مجدد عمر مفید یک دارایی نامشهود از نامعین به معین می باشد.
ج) شواهدی از گزارشگری داخلی وجود داشته باشد؛ که نشان دهد عملکرد اقتصادی دارایی از حد مورد انتظار پایین است و یا خواهد بود.
-از مفهوم اهمیت برای تشخیص ضرورت برآورد مبلغ بازیافتنی یک دارایی استفاده می شود.
-افزایش نرخ های سود یا سایر نرخ های بازده سرمایه گذاری بازار طی دوره؛ یکی از نشانه های دال بر امکان کاهش ارزش دارایی ها است.
-بهترین مدرک برای تعیین خالص ارزش فروش یک دارایی؛ قیمت مندرج در قرارداد فروش دریک معامله حقیقی و درشرایط عادی؛ پس از تعدیل بابت مخارج اضافی مستقیم مربوط به فروش دارایی است.
-زمانی که یک دارایی منفرد؛ از اجزایی با عمرمفید برآوردی متفاوت تشکیل شده باشد؛ در زمان برآورد جریان های نقدی آتی ایجاد شده توسط دارایی، جایگزینی اجزای باعمر کوتاه تر؛ به عنوان بخشی از مخارج تعمیر و نگهداری دارایی درنظر گرفته می شود.(بند47)
-از آنجایی که ارزش زمانی پول با تنزیل جریان های نقدی آتی برآوردی درنظر گرفته می شود؛ این جریان های نقدی شامل جریان های نقدی ورودی یا خروجی ناشی از فعالیت های تامین مالی نمی باشد.(بند49)
-نرخ های تنزیل باید نرخ های قبل از مالیات باشد که منعکس کننده ارزیابی های جاری بازار از موارد زیر است:(بند53)
الف) ارزش زمانی پول
ب) ریسک های مختص دارایی که جریان های نقدی آتی برآوردی بابت آن تعدیل نشده است
-تنها در صورتی که مبلغ بازیافتنی یک دارایی از مبلغ دفتری آن کمتر باشد؛ مبلغ دفتری دارایی باید تا مبلغ بازیافتنی آن کاهش یابد. این تفاوت به عنوان زیان کاهش ارزش شناسایی می گردد.(بند57)
-زیان کاهش ارزش باید بلافاصله در سود و زیان شناسایی شود؛ مگر دارایی به مبلغ تجدید ارزیابی ارائه شده باشد که در این صورت به عنوان کاهش ناشی از تجدید ارزیابی برخورد می شود.(بند58)
-پس از شناسایی زیان کاهش ارزش؛ استهلاک دارایی دو دوره های آتی؛ باید با توجه به مبلغ دفتری جدید منهای ارزش باقیمانده آن در صورت وجود؛ برمبنایی سیستماتیک و طی عمر مفید باقیمانده آن محاسبه گردد.(بند62)
-اگر برآورد مبلغ بازیافتنی یک دارایی منفرد ممکن نباشد؛ واحدتجاری باید مبلغ بازیافتنی واحد مولد وجه نقدی را که دارایی متعلق به آن است، تعیین کند.(بند26)
-سرقفلی؛ جریان های نقدی مستقل از سایر دارایی ها یا گروه دارایی ها ایجاد نمی کند و اغلب به ایجاد جریان های نقدی چندین واحد مولد وجه نقد کمک می کند.(بند77)
-در صورت وجود بازار فعالی برای محصول تولید شده توسط یک دارایی یا مجموعه ای از دارایی ها؛ آن دارایی یا مجموعه دارایی ها باید به عنوان یک واحد مولد وجه نقد محسوب شود؛ حتی اگر تمام یا بخشی از محصولات واحدتجاری به مصرف داخلی برسد.(بند66)
-برگشت زیان کاهش ارزش دارایی تجدید ارزیابی شده؛ به طور مستقیم به حساب مازاد تجدید ارزیابی بستانکار می گردد؛ اما برگشت زیان تا میزان زیان کاهش ارزش شناسایی شده قبلی مربوط به همان دارایی که به عنوان هزینه شناسایی شده است؛ به عنوان درآمد در سود و زیان شناسایی می شود.(بند40)
-زیان کاهش ارزش بایستی به ترتیب زیر برای کاهش مبلغ دفتری دارایی های واحد یا گروه واحدها تخصیص یابد:
الف) ابتدا مصرف کاهش مبلغ دفتری سرقفلی تخصیص یافته به واحد مولد وجه نقد یا گروه واحدها شود.
ب) متناسب با مبلغ دفتری به سایر دارایی های واحد یا گروه واحدها؛ تحصیص یابد.
-برگشت زیان کاهش ارزش یک دارایی به جز سرقفلی؛ باید بلافاصله در سود وزیان شناسایی شود؛ مگر اینکه دارایی طبق استاندارد حسابداری دیگری به طور مثال، طبق رویه تجدید ارزیابی به مبلغ تجدید ارزیابی ارائه شده باشد. هرگونه برگشت زیان کاهش ارزش یک دارایی تجدید ارزیابی شده باید به عنوان افزایشی ناشی از تجدید ارزیابی طبق همان استاندارد در نظر گرفته شود.(بند40)
-کاهش در مبلغ دفتری باید به عنوان زیان کاهش ارزش هریک از دارایی های منفرد درنظر گرفته شود.
-کسر ارزش باقیمانده آن در صورت وجود برمبنای سیستماتیک طی سالهای باقیمانده عمرمفید دارایی؛ تخصیص یابد.(بند40)
-زیان کاهش ارزش شناسایی شده برای سرقفلی نباید در دوره های بعدی برگشت شود.(بند40)
هدف این استاندارد تجویز نحوه گزارشگری مالی و افشای مزایای بازنشستگی کارکنان در واحدهای تجاری است.
-واحد های تجاری باید این استاندارد را برای گزارشگری مالی مزایای بازنشستگی کارکنان خود بکار گیرند.
-گزارشگری مالی طرحهای مزایای بازنشستگی کارکنان؛ در دامنه كاربرد این استاندارد قرار نمی‌گیرد.
- استاندارد حسابداری 33 برای گزارشگری مالی مزایای پایان خدمت کارکنان کاربرد ندارد.
-مزایای بازنشستگی کارکنان؛ شامل مزایایی است که پس از بازنشستگی به کارکنان یا افراد تحت تکفل آنها اعطا می‌شود و ممکن است از طریق پرداخت نقدی یا ارائه کالاها یا خدمات؛ مستقیما به کارکنان، همسر، فرزندان یا سایر افراد تحت تکفل آنها یا از طریق پرداخت به دیگران (نظیر شرکتهای بیمه) تسویه شود.
-اصطلاحات زیر در این استاندارد با معانی مشخص ذیل بکار رفته است:
–ارزش فعلی تعهدات مزایای معین: ارزش فعلی پرداختهای آتی مورد انتظار «بدون کسر كردن داراییهای طرح» كه برای تسویه تعهدات ناشی از خدمات کارکنان در دوره جاری و دوره‌های گذشته لازم میباشد.
–اکچوئری: حرفه‌ای است که با کمک دانش ریاضیات و آمار؛ احتمال وقوع رویدادهای آتی را ارزیابی و آثار مالی ناشی از آنها برآورد می‌شود. اکچوئری از جمله برای محاسبه ذخایر بیمه‌ای، محاسبه تعهدات طرحهای مزایای بازنشستگی و تعیین حق بیمه‌های مربوط بکار می‌رود.
-اندازه‌گیری مجدد خالص بدهی (دارایی) طرح؛ شامل :
1) سود و زیان اکچوئری
2)بازده داراییهای طرح؛ به استثنای مبالغی که در خالص مخارج مالی مربوط به خالص بدهی (دارایی) طرح منعکس شده.
–بازده داراییهای طرح: به سود سپرده‌های سرمایه‌گذاری و تسهیلات مالی اعطایی، سود سهام و سایر درآمدهای ناشی از داراییهای طرح همراه با سودها و زیانهای تحقق یافته و تحقق نیافته داراییهای طرح، پس از کسر مخارج اداره طرح و مالیات قابل پرداخت توسط طرح گفته می شود.
هدف این استاندارد؛ تجویز معیارهای انتخاب و تغییر رویه‌های حسابداری؛ و نیز نحوه عمل حسابداری و افشای تغییر در رویه‌های حسابداری، تغییر در برآوردهای حسابداری و اصلاح اشتباهات است. هدف از این استاندارد، بهبود مربوط بودن و قابلیت اتكای صورتهای مالی واحد تجاری، و قابلیت مقایسه صورتهای مالی در طول زمان و با صورتهای مالی سایر واحدهای تجاری میباشد.
-این استاندارد؛ باید برای انتخاب و استفاده از رویه‌های حسابداری و نحوه به حساب گرفتن تغییر در رویه‌های حسابداری، تغییر در برآوردهای حسابداری و اصلاح اشتباهات دوره‌های قبل بكار گرفته شود
-آثار مالیاتی اصلاح اشتباهات دوره‌های قبل و تعدیلات ناشی از تسری تغییر در رویه‌های حسابداری به دوره‌های قبل؛ طبق استاندارد حسابداری 35 مالیات بر درآمد، به حساب منظور و افشا می‌گردد.
-در این استاندارد؛ اصطلاحات ذیل با معانی مشخص استفاده شده است:
رویه های حسابداری: عبارت است از اصول، مبانی، میثاقها، قواعد و روشهای مشخصی که توسط واحدهای تجاری در تهیه و ارائه صورتهای مالی بکار گرفته می‌شود.
تغییر در برآورد حسابداری: تعدیل مبلغ دفتری دارایی یا بدهی؛ یا مصرف ادواری یک دارایی میباشد، که ناشی از ارزیابی وضعیت فعلی و منافع و تعهدات آتی مورد انتظار مربوط به داراییها و بدهیها میباشد. تغییر در برآوردهای حسابداری؛ ناشی از اطلاعات جدید یا پیشرفتهای جدید است و در نتیجه، اصلاح اشتباه محسوب نمی‌شود.
-عدم ارائه یا ارائه نادرست اقلام؛ در صورتی با اهمیت است که بتواند به تنهایی یا در مجموع، بر تصمیمات اقتصادی استفاده‌کنندگان که بر اساس صورتهای مالی اتخاذ می‌شود، تأثیر بگذارد. اهمیت؛ به اندازه و ماهیت عدم ارائه یا ارائه نادرست بستگی دارد که با توجه به شرایط محیطی در مورد آن قضاوت می‌شود. اندازه یا ماهیت یک قلم، یا ترکیب هر دو، می‌تواند عامل تعیین‌کننده باشد.
-اشتباهات دوره‌های قبل عدم ارائه و ارائه نادرست در صورتهای مالی یک یا چند دوره قبل واحدهای تجاری؛ به دلیل ناتوانی در استفاده یا استفاده نادرست از اطلاعات قابل اتکایی است که:
1) در زمان تأیید صورتهای مالی برای انتشار در آن دوره‌ها، در دسترس بوده است
2)بطور معقول، انتظار می‌رود برای تهیه و ارائه آن صورتهای مالی کسب و در نظر گرفته شده باشد.
-چنین اشتباهاتی شامل آثار اشتباهات ریاضی، اشتباه در بکارگیری رویه‌های حسابداری، نادیده گرفتن یا تفسیر نادرست واقعیتها، و تقلب می باشد.
- بکارگیری با تسری به گذشته: بکارگیری رویه حسابداری جدید برای معاملات؛ سایر رویدادها و شرایط است، به‌گونه‌ای که گویی آن رویه همواره بکار گرفته شده است.
-تجدید ارائه با تسری به گذشته: اصلاح شناخت و اندازه‌گیری و افشای مبالغ عناصر صورتهای مالی است؛ به‌گونه‌ای که گویی اشتباه دوره‌های قبل هرگز اتفاق نیفتاده است.
-غیر عملی: بکارگیری یک الزام در صورتی غیر عملی است که واحد های تجاری پس از هرگونه تلاش معقول؛ نتوانند آن را بکار گیرند.
-برای دوره‌ای معین از گذشته، تغییر در رویه حسابداری با تسری به گذشته یا تجدید ارائه با تسری به گذشته برای اصلاح اشتباه، در صورتی غیرعملی می باشد که:
1)آثار بکارگیری با تسری به گذشته یا تجدید ارائه با تسری به گذشته قابل تعیین نباشد.
2)بکارگیری با تسری به گذشته یا تجدید ارائه با تسری به گذشته؛ مستلزم در نظر گرفتن مفروضاتی درباره قصد مدیریت در آن دوره باشد.
3)بکارگیری با تسری به گذشته یا تجدید ارائه با تسری به گذشته؛ مستلزم برآوردهای قابل ملاحظه مبالغ باشد و تمایز عینی اطلاعات مربوط به آن برآوردها در موارد زیر، غیرعملی باشد:
3-1)فراهم کردن شواهدی از شرایط موجود در تاریخ (تاریخهای) شناخت، اندازه‌گیری یا افشای آن مبالغ.
3-2)سایر اطلاعات موجود که هنگام تأیید صورتهای مالی دوره‌های قبل برای انتشار، ممکن است در دسترس بوده باشد.
-بکارگیری با تسری به آینده: در رابطه با تغییر در رویه حسابداری و شناخت اثر تغییر در برآورد حسابداری؛ به ترتیب، عبارت است از:
1)بکارگیری رویه حسابداری جدید در مورد معاملات، سایر رویدادها و شرایط واقع‌شده پس از تاریخ تغییر رویه.
2) شناسایی اثر تغییر در برآورد حسابداری در دوره‌های جاری و آتی متأثر از آن تغییر.
هدف این استاندارد؛ تجویز نحوه حسابداری مالیات بر درآمد میباشد.
-موضوع اصلی در حسابداری مالیات بر درآمد؛ چگونگی به حساب گرفتن آثار مالیاتی جاری و آتی موارد ذیل است:
1) بازیافت (تسویه) آتی مبلغ دفتری داراییهایی (بدهیهایی) كه در صورت وضعیت مالی واحدهای تجاری شناسایی می‌شوند.
2) معاملات و سایر رویدادهای دوره جاری كه در صورتهای مالی واحدهای تجاری شناسایی می‌شوند.
-این استاندارد؛ باید برای حسابداری مالیات بر درآمد بكار گرفته شود.
-برای مقاصد این استاندارد؛ مالیات بر درآمد شامل تمام مالیاتهای داخلی و خارجی مبتنی بر سود مشمول مالیات است. همچنین، مالیات بر درآمد، شامل مالیاتهایی مانند مالیاتهای تکلیفی است كه توسط واحدهای تجاری فرعی، واحدهای تجاری وابسته یا مشاركت خاص، در صورت تخصیص سود به واحد گزارشگر، قابل پرداخت می‌شود.
-هنگام شناخت یک دارایی یا بدهی؛ واحد گزارشگر انتظار بازیافت یا تسویه مبلغ دفتری آن دارایی یا بدهی را دارد. اگر این احتمال وجود داشته باشد که بازیافت یا تسویه مبلغ دفتری ذکرشده، موجب شود پرداختهای آتی مالیات؛ بیشتر (کمتر) از زمانی باشد که بازیافت یا تسویه، آثار مالیاتی به همراه ندارد، این استاندارد واحدهای تجاری را با در نظر گرفتن برخی استثناهای محدود، ملزم به شناسایی بدهی مالیات انتقالی (دارایی مالیات انتقالی) می‌کند.
-این استاندارد، واحدهای تجاری را ملزم می‌کند كه آثار مالیاتی معاملات و سایر رویدادها را به همان شیوه‌ای به حساب منظور کنند که آن معاملات و رویدادها به حساب گرفته می‌شوند. بنابراین، در مورد معاملات و سایر رویدادهای شناسایی‌شده در صورت سود و زیان، هرگونه آثار مالیاتی مربوط نیز در صورت سود و زیان شناسایی می‌شود.
-آثار مالیاتی معاملات و سایر رویدادهای شناسایی‌شده در صورت سود و زیان جامع یا بطور مستقیم در حقوق مالكانه؛ به ترتیب در صورت سود و زیان جامع یا بطور مستقیم در حقوق مالكانه شناسایی می‌شود. همچنین در تركیبهای تجاری،
شناسایی داراییهای مالیات انتقالی و بدهیهای مالیات انتقالی، مبلغ سرقفلی ناشی از آن تركیب تجاری یا مبلغ سود شناسایی‌شده در خرید زیر قیمت را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
-همچنین در این استاندارد؛ شناخت داراییهای مالیات انتقالی ناشی از زیانهای مالیاتی استفاده‌نشده یا اعتبار مالیاتی استفاده‌نشده، ارائه مالیات بر درآمد در صورتهای مالی و افشای اطلاعات مربوط به مالیات بر درآمد بیان می‌شود.
.jpg)
